Από το 2015, με την αύξηση των προσφυγικών ροών, οι εργαζόμενοι σε ΜΚΟ σηκώσαμε στις πλάτες μας το βάρος της φροντίδας προσφύγων και μεταναστών.
Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις ξεφύτρωσαν από το πουθενά, άλλες γιγαντώθηκαν σε προσωπικό και προγράμματα, με τις ευλογίες πάντα των ελληνικών κυβερνήσεων και της ΕΕ. Οι χρηματοδοτήσεις έτρεχαν, πακτωλός χρημάτων και επιχορηγήσεων, στην ουσία πληρωμένων από το υστέρημα του ελληνικού λαού και των λαών της Ευρώπης, με τις ΜΚΟ να αναλαμβάνουν δομές κοινωνικής μέριμνας και πρόνοιας για πρόσφυγες και μετανάστες που κανονικά θα έπρεπε να είναι στην αποκλειστική ευθύνη του κράτους.
Εφτά χρόνια τώρα, οι κυβερνήσεις εναλλάσσονται και συνεχίζουμε να γινόμαστε μπαλάκι ανάμεσα σε διοικήσεις ΜΚΟ και υπουργεία. Μηνιαίες συμβάσεις για χρόνια και κατά παράβαση ακόμα και της υπάρχουσας εργατικής νομοθεσίας, απλήρωτοι για μήνες, απλήρωτες υπερωρίες και αργίες, δώρα και επιδόματα να μην καταβάλλονται, με τη δικαιολογία ότι δεν έχουν καταβληθεί οι χρηματοδοτήσεις (όπως πρόσφατα στη MEDIN), προγράμματα υποστελεχωμένα και με υποδομές επιεικώς ανεπαρκείς για να καλύψουν τις ανάγκες προσφύγων και μεταναστών.
Η κατάσταση γίνεται ακόμα χειρότερη σήμερα με την αύξηση των τιμών σε τρόφιμα, στο ρεύμα, στη θέρμανση, στη βενζίνη.
Ταυτόχρονα, η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και η έλευση προσφύγων που δημιουργεί ένας ακόμα πόλεμος, μας θυμίζει πως το προσφυγικό δεν τελειώνει έτσι απλά, αφού όλες οι κυβερνήσεις, με τη σημερινή της ΝΔ να δίνει τα ρέστα της, φροντίζουν να πληρώνουν ευλαβικά με 4 δις ευρώ το χρόνο το ΝΑΤΟ για να δημιουργεί νέους πολέμους και πρόσφυγες. Την ίδια όμως στιγμή προγράμματα κλείνουν, με το μεγαλύτερο και το πιο βασικό πρόγραμμα στέγασης, το πρόγραμμα ESTIA, να κλείνει τέλος του χρόνου. Μήνες τώρα, εκατοντάδες συνάδελφοι έχουν απολυθεί πανελλαδικά από διάφορες ΜΚΟ (ΜΕΤΑδραση, SolidarityNow, HopeTen, ΝΟΣΤΟΣ, IRC, κλπ). Έτσι λοιπόν, οι πρόσφυγες και οι μετανάστες μένουν στον δρόμο και εμείς άνεργοι ή στην καλύτερη περίπτωση χωρίς δικαιώματα. Όλα αυτά ενώ εδώ και χρόνια οι εργαζόμενοι στο προσφυγικό καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες.
Η πείρα αποδεικνύει πως οι αγώνες δεν ανήκουν σε ένα μακρινό παρελθόν.
Εργαζόμενοι από διάφορους χώρους, μέσα από τα σωματεία τους, κατάφεραν και απέσπασαν σημαντικές νίκες. Χαρακτηριστικά παραδείγματα, η E-FOOD και η COSCO. Ακόμα πιο πρόσφατο παράδειγμα, η υπογραφή ΣΣΕ στους οικοδόμους με σημαντικές αυξήσεις στα μεροκάματα. Όλα αυτά δείχνουν πως με μοναδικό όπλο το σωματείο μπορούμε να αγωνιστούμε και να επιβάλλουμε τις λύσεις για όλα όσα μας βασανίζουν. Η ελπίδα και η διέξοδος βρίσκεται μόνο στον οργανωμένο αγώνα. Αυτό έχει αποδείξει και η ίδια η πείρα της Επιτροπής Αγώνα Εργαζομένων στις ΜΚΟ που μέσα από τις μάχες που έδωσε τα προηγούμενα χρόνια κατάφερε να δικαιωθούν αιτήματα εργαζομένων.
Με βάση όλα τα παραπάνω προβλήματα που καθημερινά οι εργαζόμενοι στις ΜΚΟ αντιμετωπίζουν, ήρθε η ώρα να βγούμε μπροστά και να παλέψουμε για δουλειά με δικαιώματα, για μια αξιοπρεπή ζωή για εμάς, για τους πρόσφυγες και μετανάστες.
Καλούμε τους συναδέλφους στις ΜΚΟ να συμμετέχουν στη σύσκεψη της Επιτροπής Αγώνα για την οργάνωση της δράσης μας.
Είναι ώρα να οργανωθούμε, να παλέψουμε και να διεκδικήσουμε:
• Άμεση καταβολή όλων των δεδουλευμένων μας,
• Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους,
• Δομές αποκλειστικά δημόσιες, στην ευθύνη του κράτους χωρίς εμπλοκή ΜΚΟ,
• Καμία απόλυση. Στελέχωση όλων των δομών με το απαραίτητο προσωπικό.
Όλοι και όλες στη σύσκεψη της Επιτροπής Αγώνα ΜΚΟ ΔΕΥΤΕΡΑ 9/5, στις 18:30, στα γραφεία του Σωματείου, 3ης Σεπτεμβρίου 48Β.
Είναι ώρα να ακουστεί η δικιά μας φωνή!